امروز تقریبا در تمامی سازمان های از منابع پردازشی استفاده می شود که این تجهیزات ساخت شرکت های مختلفی مانند HPE, DELL, IBM و ... می باشند، همچنین روی این سرورها سخت افزارهای مختلفی مانند پردازنده، حافظ و غیره نصب می شود.
یکی از چالش هایی که مشتریان با آن روبرو هستند انتخاب سرور مناسب برای سازمان می باشد که باعث صرفه جویی در هزینه سازمان خواهد شد و همچنین کارکرد مناسبی نیز برای برنامه های مختلف داشته باشد. برای انتخاب مناسب یک سرور اولین و مهمترین مورد، خروجی سازمان یا بهتر است بگوئیم کار سازمان می باشد، برای مثال انتخاب سرور برای یک تامین کننده سرویس تلفن همراه با انتخاب یک سرور برای یک شرکت خصوصی یا یک سازمان دولتی کوچک متفاوت می باشد و فاکتورهایی که برای انتخاب باید رعایت شود نیز تفاوت دارد. در یک سازمان تامین کننده سرویس تلفن همراه مواردی مانند در دسترس پذیر بودن سرویس، امنیت و ... اهمیت دارد و حال آنکه در یک شرکت خصوصی هزینه اهمیت بیشتری دارد و حتی ممکن است سرور در بعضی از ساعات روز خاموش نیز باشد. پس اولین و مهمترین فاکتور کار سازمان می باشد.
فاکتور بعدی در انتخاب سرور عملکرد آن سرور در سازمان می باشد که به آن Use case می گوییم، برای روشن شدن این مطلب آنرا با یک مثال بیان می کنیم، سرور مورد نیاز سازمان قرار است برای برنامه های مهم و حیاتی سازمان استفاده شود یا اینکه قرار است برای مثال یک پرینت سرور باشد؟ سرور قرار است در محاسبه و آنالیز هوا مورد استفاده قرار گیرد و یا قرار است نقش فایل سرور را داشته باشد؟ در واقع نقش سرور در آن سازمان نیز اهمیت فراوانی دارد. خب طبیعتا سرعت پردازشی سرور آنالیز هوا با یک فایل سرور متفاوت می باشد و خب برای فایل سرور سازمان هزینه کمتری نیز خواهد کرد.
فاکتور بعدی کارایی آن سرور می باشد برای اپلیکیشن می باشد؛ در بسیاری از سازمان ها واحد زیر ساخت سرور را تهیه و سپس آنرا برای بهره برداری در اختیار واحد دیتابیش و اپلیکیشن قرار میدهد که اینکار کاملا اشتباه می باشد به این دلیل که این سرور تهیه شده یا دارای کارایی بسیاری بالایی می باشد که باعث از بین رفتن هزینه خواهد شد و یا دارای کارایی پایینی می باشد و عملا واحد دیتابیس و اپلیکیشن نمی تواند از آن بهره برداری نماید.
روش درست و صحییح این است که واحد بهره بردار از سرور نیاز خود شامل کارایی مورد نظر و در دسترس پذیر بود سرور را اعلام نماید و سپس واحد زیرساخت سرور را تهیه و آنرا آماده بهره برداری نماید. برای مثال واحد دیتابیس اعلام می نماید که برای بهره برداری از سرور چه TPS ی مورد نیاز است، چه تعداد کاربر همزمان به سرور متصل می شوند و سوالاتی از این قبیل در ابتدا پاسخ داده می شود و سپس واحد زیرساخت بر مبنای این نیاز سرور مورد نظر را تهیه می نماید و در اختیار واحد بهره برداد قرار میدهد.
موارد فوق از مهمترین موارد انتخاب یک سرور مناسب برای سازمان می باشد ولی در عین حال مواردی دیگری نیز اهمیت دارد مانند اینکه چه سیستم عاملی قرار است روی سرور نصب شود؟ آیا نیاز به مدیریت متمرکز سرور وجود دارد یا نه؟ آیا مقیاس پذیری برای سرور مهم است یا نه؟ مورد استفاده سرور در چه حوزه ای می باشد؟ آیا درون سازمان رک وجود دارد یا خیر؟ آیا برق و تجهیزات کولینگ مناسب در سازمان وجود دارد یا نه؟ آیا نیاز به تهیه نسخه پشتیبان از اطلاعات می باشد یا خیر؟ آیا فضای مورد نیاز در دیتاسنتر وجود دارد؟
در واقع پاسخ تمامی سوال های فوق در انتخاب یک سرور مناسب برای سازمان مهم است و تاثیر بسزایی خواهد داشت. همچنین شرکت های تولید کننده سرور تقریبا همگی دارای ابزارهایی می باشند که برای انتخاب سرور مناسب برای سازمان مورد استفاده قرار می گیرد که به این نرم افزارها اصولا Sizing Tools گفته می شود که این نرم افزارها ابتدا سوال هایی می پرسند که پاسخ آنرا از کاربر دریافت می نمایند و سپس بر اساس این جواب ها، سرور مورد نظر را همراه با پارت نامبر های مورد نیاز به آن سازمان پیشنهاد می دهند که البته استفاده از این ابزارها بعضا نیاز به دسترسی های خاصی خواهد داشت.
